33. Υπήρξαν άτομα που για χρόνια τα απαξίωνε, έδειχνε προκλητική αδιαφορία για την ύπαρξη τους.
Τον παρατηρούσαμε να τα φτύνει με την αδιαφορία του και να γεμίζει αρρωστημένη χαρά και ηδονή που τα έβλεπε να υποφέρουν.
Λέγαμε τότε (τόσο μας έκοβε), ότι ο φωτισμένος δάσκαλος κάτι θα ξέρει που δεν ξέρουμε εμείς.
Όμως κάποια στιγμή οι κουρτίνες πέφτουν.
34. Σε κάποια απ’ αυτά τα παιδιά που έφτυνε προκλητικά, και για τα οποία είχει εκδηλώσει πολλές φορές στον στενό του κύκλο την αντιπάθεια του, όταν έφυγαν και τον παράτησαν κάποιες εκλεκτές του μαθήτριες, τους ανάθεσε σημαντικό ρόλο στο κτήμα.
Παιδιά αξιόλογα, με ταλέντα που δίνουν όλη τους την ενέργεια για να γίνει το κτήμα καλύτερο.Παιδιά πληγωμένα για διάφορους λόγους απ’ τη ζωή, που έψαχναν στο πρόσωπο του επιβεβεωση και αγκαλιά.
Ξαφνικά τα παιδιά αυτά, όταν του τέλειωσαν ο εκλεκτές, τα “συμπάθησε”, ξαφνικά έγιναν άξια να μένουν δίπλα του και να προσφέρουν τις γνώσεις τους, ώστε το κτήμα να γίνει καλύτερο..