101. Που ακούστηκε δάσκαλο του φωτός να είναι δεισιδαίμονας;
… Για να περάσεις από τούνελ πρέπει να εξευμενίσεις τα πνεύματα που κατοικούσαν εκεί και καταστράφηκε το σπίτι τους.
Για να κατουρήσεις, για να πετάξεις τα νύχια σου, τα μαλλιά σου, ρούχο σου, πρέπει να πεις ολόκληρο κατεβατό και να εξευμενίσεις τις αρνητικές δυνάμεις, ώστε να μη σου συμβεί κακό.
Είναι ένας φοβισμένος δεισιδαίμονας που, ακριβώς επειδή φοβάται τόσο πολύ, η ψυχή του είναι γεμάτη σκοτάδι.
Οι αληθινοί δασκάλοι του φωτός και οι μεγάλοι φιλοσόφοι δεν ασχολούνται με μαύρα κεριά, τρίχες, αίμα και δαίμονες σε τούνελ. Μιλάνε μόνο για εξέλιξη, μιλάνε μόνο για φως, αναλύουν φιλοσοφικές έννοιες, αναζητάνε θεό και απαντήσεις για το ανεξερεύνητο θαύμα της δημιουργίας.
Αντίθετα αυτό το γεμάτο έπαρση ανθρωπάκι έχει απαντήσεις για τα πάντα και αλίμονο σε όποιον τον αμφισβιτήσει.
Οι αληθινοί δάσκαλοι και οι φιλόσοφοι προτείνουν τρόπους για την αλλαγή και την βελτίωση του κόσμου μας.
Αυτός πάλι ξεμπερδεύει σε κάθε μα κάθε ομιλία του με το, “ότι ζούμε είναι ψευδαίσθηση”. Κι απο κει φαίνεται η τρομακτική άγνοια του για οποιοδηποτε φιλοσοφικό θέμα. Καταργεί τη φιλοσοφία, τον φιλοσοφικό στοχασμό και την ενάτενιση του θείου. Τα αντικαθιστά με τσιτάτα και δογματικούς αφορισμούς. Αποφασίζει και διατάσσει.
Κρατάει τους ανθρώπους στο κτήμα με ύπουλες τακτικές χειραγώγησης, προτρέποντάς τους να απαρνηθούν ό,τι τους κρατά (όπως λέει) δέσμιους, δουλειές, οικογένεια, φίλους, σπουδές, πατρίδες. Κι έπειτα τα χρόνια περνάνε και οι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.
101α. Ναι, ο κόσμος είναι ψευδαίσθηση, μόνο που στην ψευδαίσθηση αυτή βρίσκεσαι κι εσύ.
Το κτήμα σου δεν είναι γαία της θείας αληθείας, αλλά ένα χωράφι που 12 – 13 χρόνια τώρα είναι μέσα στη λάσπη, με τουαλέτες που βρωμάνε απ’ την προσωπική σου δυσωδία, με ανθρώπους που είναι δεμένοι χειροπόδαρα, βιασμένοι σωματικά και πνευματικά, γιατί πατάς πάνω στις αδυναμίες τους., με ανθρώπους που όλη την ώρα τσακώνονται και αντιπαθούνται γιατί εσύ είσαι η πέτρα της διαβολής που πέφτεις αναμεσά τους.
Δεν διαφέρεις σε τίποτα απ΄ τους ανάξιους κυβερνήτες του πλανήτη. Είσαι ένας απ’ αυτούς, λαοπλάνος, ψεύτης, ανήθικος.
Δεν διαφέρεις σε τίποτα απ’ τις τράπεζες που ρουφάνε το αίμα του κοσμάκη. Έχεις καταστρέψει οικονομικά πολύ κόσμο και πολύ κόσμο εκμεταλεύεσαι οικονομικά σε μηνιαία βάση, για να παίρνεις πανάκριβες βιταμίνες και ιάματα την ώρα που στο κτήμα δεν υπάρχει πετρέλαιο.
Δεν διαφέρεις σε τίποτα απ’ τους παπάδες που κοροιδεύεις. Έχεις φτιάξει μια θρησκεία για να σε προκυνάνε οι πιστοί. Βγάζεις δίσκο για να μαζέψεις χρήμα όπως κι αυτοί. Αυτοί πηδάνε αγοράκια, εσύ κοριτσάκια.
102. Μια απ’ τις τραγικότερες τακτικές χειραγώγησης είναι οι δημόσιες εξομολογήσεις.
Όλοι γύρω σου εξομολογούνται κάτι πολύ προσωπικό τους, μια ανασφάλεια, μια αδύναμη πλευρά του εαυτού τους, μια προσωπική ιστορία που τους πλήγωσε. Βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να εκτίθενται, κάνεις κι εσύ το ίδιο. Συχνά στο ακροατήριο είναι άνθρωποι που εμαφνίζονται για πρώτη φορά κι εσύ ανοίγεις την καρδιά σου μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Σε λίγο καιρό ο δάσκαλος (λέμε τώρα) και οι σύντροφοί σου ξέρουν για σένα τα πάντα.
Η εξομολόγηση που ξεκίνησε σαν διαδικασία θεραπείας, στην οποία αφέθηκες με εμπιστοσύνη γίνεται ένα απ’ τα μεγαλύτερα λάθη σου για δύο λόγους.
Ο ένας είναι πως με όλη αυτή την έκθεση, χάνεις την ταυτότητα σου, τα ιδιωτικά έγιναν δημόσια και όλοι λίγο πολύ έχουν παρόμοιες ιστορίες να καταθέσουν. Από ένα σημείο και μετά δεν ξέρεις ποιος είναι ποιος. Όλοι σε ένα τσουβάλι.
Ο δεύτερος λόγος είναι η ανηθικότητα του “δασκάλου” που χρησιμοποιεί αυτές τις προσωπικές σου πληροφορίες, για να σε πληγώσει, να σε γονατίσει, αν τολμήσεις να του φέρεις αντίρηση, αν άμφισβιτήσεις τον ίδιο ή κάποια διαδικασία, ακόμη κι αν κάνεις ένα απλό λάθος, όπως να ξεχάσεις να ποτίσεις ένα δέντρο.