Μια απ’ τις προσφιλείς του τακτικές είναι η δημιουργία ενοχών.
Απ’ τη μια μας δίνει ανθοϊάματα για να απελευθερωθούμε δήθεν απ’ τις αρνητικές εκδηλώσεις της προσωπικότητάς μας. Μια απ’ αυτές είναι η ενοχή. Ατέλειωτα λογίδρια έχουν ακούσει τα αυτάκια μας για το πόσο κακό πράγμα είναι η ενοχή και πως μας κρατάει μακριά απ’ τη φώτιση, μακριά απ’ τον θεό.
Όμως, η αλήθεια είναι πως μας κατευθύνει συνειδητά στο να γίνουμε όλοι ενοχικοί, γιατί έτσι μας μανιπουλάρει καλύτερα.
Του ταιριάζει γάντι η φράση “δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν κρατούσες“.
Όποια παράβλεψη γίνει στο κτήμα, όποια δουλειά δεν ολοκληρωθεί, ακόμη και ασήμαντη, η αιτία είναι η ανεπάρκεια της νοημοσύνης μας, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών μας. Δεν κάναμε απλώς λάθος σε μια συγκεκριμένη εργασία, αλλά είμαστε συνολικά άχρηστοι. Αποφασίζει μόνος του τι είναι καλό και τι κακό. Εμείς δεν μπορούμε να έχουμε καμιά άποψη, αλλά μόνο να σκύβουμε το κεφάλι. Η μεγάλη παραφροσύνη είναι πως κάτι άλλοτε είναι σωστό και άλλοτε λάθος, ανάλογα με τον άνθρωπο που έχει μπροστά του και ανάλογα τι σκοπό θέλει να πετύχει.
Και όσοι έχουν ακόμη λίγη ικανότητα διάκρισης, αναρωτιούνται γιατί έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Οι υπόλοιποι δέχονται χωρίς κριτική σκέψη κάθε παράλογη συμπεριφορά του, γιατί είναι ο “δάσκαλος”, ο “σωτήρας”.
Κι έτσι έχει πετύχει τον στόχο του να μας ελέγχει, να είναι ο θύτης κι εμείς τα θύματα που είμαστε απολύτως υπέυθυνα για τα λάθη που έριξε στους ωμους μας και πως μας αξίζει τιμωρία και περιφρόνηση.
Να πούμε εδώ πως για ότι καλό συμβεί αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός, αλλά για κάθετι στραβό εμείς είμαστε οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι.
Όμως, όπως θα έχετε παρατηρήσει, χρόνια τώρα τίποτε δεν αλλάζει σε αυτό το τραγικό κτήμα που έχει την εικόνα τσαντιριού μέσα στη λάσπη. Ο υπαίτιος όλης αυτής της κατάντιας είναι αποκλειστικά και μόνο ο ίδιος.
Χρόνια τώρα του καταθέτονται απ’ τα διάφορα διοικητικά συμβούλια, σχέδια για το πως το κτήμα θα μπορούσε να γίνει αληθινός παράδεισος. Σχέδια δράσης ολοκληρωμένα, με όραμα, από ανθρώπους που έχουν φάει το παραμυθάκι ότι θα χτίσουν “τη Γαία της θείας αληθείας”. Άλλοτε απορρίπτει εξ αρχής τα σχέδια, δήθεν γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Άλλοτε δίνει το πράσινο φως στην αρχή, για να τα καταστρέψει λίγο αργότερα και να ρίξει πάνω μας το φταίξιμο και να μας δημιουργήσει ενοχές κι άλλες ενοχές.
Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται εναντίον του, υποτιμούν τους εαυτούς τους και γίνονται ενοχικά, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης. Και η κατάθλιψη φέρνει με τη σειρά της αναστολή κάθε δράσης.
Κι αυτό είναι το ζητούμενό του: αν υπάρχει κατάθλιψη δεν υπάρχει δράση, και χωρίς δράση δεν υπάρχει αμφισβήτηση, αντίδραση, αντίσταση στον ολοκληρωτικό του έλεγχο.
Τα χρήματα δε που έχουν μαζευτεί με κόπους και βάσανα εξανεμίζονται, ως δια μαγείας!
Ή μήπως δεν εξαφανίζονται, αλλά αποθηκεύονται στο προσωπικό του μπαούλο ή καταθέτονται σε λογαριασμούς άβουλων “μαθητριών” του; Πού άραγε βρίσκει τα λεφτά για πανάκριβες βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής, σπίτια στην Κρήτη, ένας άνθρωπος που δεν εργάζεται;
Ενώ το κτήμα υποφέρει από σημαντικές ελλείψεις, όπως πετρέλαιο για τη θέρμανση.
Νομίζετε πως τον ενδιαφέρει να βελτιωθεί η εικόνα της μιζέριας, της κατάντιας, της φτώχειας που εκπέμπει το κτήμα;
Χρόνια τώρα τα διοικητικά αλλάζουν και άνθρωποι καθαιρούνται απ’ τα καθήκοντά τους γιατί “δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους”. Γεμάτοι ενοχές, με κατεστραμμένη αυτοπεποίθηση παραδίδουν τη σκυτάλη στους επομενους.
Και οι επόμενοι γεμάτοι όνειρα και ζέση, ρίχνονται στη δράση, αφού τους έχει φουσκώσει τα μυαλά ότι σε αυτούς στηρίζεται το κτήμα, για να φάνε τα μούτρα τους κι αυτοί, έχοντας χάσει μερικά πολύτιμα χρόνια σε μια ουτοπία.
Όμως του μιχαλάκη καρφί δεν του καίγεται για όλα αυτά. Έχει τους υποτελείς να δουλεύουν για να τρώει, να πίνει, να πηδάει τζάμπα και να έχει σπίτι που το έχτισαν κι αυτό οι υποτελείς που μένουν σε σκηνές ή τροχόσπιτα και πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Και νιώθει περήφανος που τα καταφέρνει να κοροϊδεύει τόσους ανθρώπους, και γελάει κάτω απ’ τα μουστάκια του με τα κορόιδα που ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο.
from: …@privateemail.com