Ανάμεσα σε πολλά “σοφά” αποφθέγματα που λαμβάναμε σε αυτή τη σχολή ~ ο Θεός να την κάνει ~ ήταν κι αυτό:
“Πηδήξτε άφοβα στο κενό.
Δεν χρειάζεστε τίποτα, δεν χρειάζεστε γνώση, δεν χρειάζεστε κανόνες, τίποτα. (χύμα όλα δηλαδή). Είστε Θεοί κι αρκεί να λέτε: είμαι Θεός και μόνο το θέλημα μου θα γίνει, αρκεί να το αποφασίσω. Αποφασίστε λοιπόν να αποφασίσετε“.
(εδώ γελάστε παρακαλώ ή κλάφτε) ..
Τί σχόλιο να γίνει σ’ αυτά;
Τώρα, έχοντας πια πάρει μεγάλη απόσταση από αυτό το τόπο ύπνωσης κι αποχαύνωσης, καταλαβαίνω μέσ τα κύτταρα μου τα ίδια σε τί χάος, σε τι ανισορροπία, σε τι τρέλα μάς οδηγούσε.
Για τη βεβαίωση των λεγόμενων: συνημμένο κάτι παρόμοιο εδω από γραπτές νουθεσίες του.
