Ό,τι και να πούμε είναι λίγο για να περιγράψει την παράνοιά του, την υποκρισία του και τον χειριστικό του χαρακτήρα.
Βρέθηκα κάποια στιγμή μπροστά σε ένα απίστευτο σκηνικό. Ένας απ’ τους άντρες του κτήματος έκανε κάτι που ο ίδιος ο μιχάλης.π. τον είχε προτρέψει να το κάνει.
Για την ακρίβεια δεν έπραξε κάτι, ακριβώς γιατί ο “γκουρού” του είχε πει “θα είσαι βλάκας αν το κάνεις”.
Τότε ο άντρας αυτός βρέθηκε υπόλογος ενώπιον όλων των μελών, στο χώρο του φαγητού. Ένα απ’ τα αμέτρητα “τραπέζια” δηλαδή.
Η επίθεση απ’ τον “γκουρού” ήταν άνευ προηγουμένου, γιατί δεν έκανε μια εργασία που του ζήτησε μια κοπέλα απ’ το κτήμα.
Ο άντρας έκπληκτος για όλο to bullying που του γινόταν, διαμαρτυρόταν έντονα. “Μα εσύ μου είπες να μην το κάνω!” έλεγε και ξανάλεγε.
Και τότε βρεθήκαμε μάρτυρες στην απόλυτη σκηνή ψυχοπάθειας. Ο μ.π. ανεβασμένος στο ξεχωριστό βάθρο όπου βρίσκεται το τραπέζι του φαγητού του, πιο πάνω απ’ όλους τους “κοινούς θνητούς”, ούρλιαζε, φύσαγε – ξεφύσαγε, χτυπιόταν, έβγαζε αφρούς. Έβγαζε τον άντρα τρελό και πως ποτέ δεν έγινε αυτή η κουβέντα μεταξύ τους! Ποτέ δεν του είπε να μην κάνει αυτό το οποίο τον κατηγορούσε ότι δεν έκανε!
Για μισή ώρα, ίσως και πιο πολύ, γίναμε μάρτυρες σε ένα τρομώδες παραλήρημα, όπως αυτά που παθαίνουν όσοι έχουν στέρηση από αλκοόλ. Ένας φρενιασμένος σε κατάσταση μανίας. Όχι ένας ιερός δάσκαλος όπως μας παραμυθιάζει, γεμάτος γαλήνη και σοφία να τον περιβάλλει, ούτε ένας ζεν παρατηρητής όπως διδάσκει στα αμέτρητα σεμινάρια τζοκσεν, αλλά ένας κακιασμένος αλλόφρων.
Μπροστά στα μάτια μας παιζόταν μια κακοστημένη παράσταση, ένα θέατρο ελέγχου που όποιος δεν ήταν σε βαθιά ύπνωση, το έβλεπε.
Η απόλυτη χειραγώγηση μιας μάζας ανθρώπων, συμφιλιωμένων με τη βία και την εξάρτηση.
Ο άντρας έβαλε την ουρά στα σκέλια, αποφασίζοντας να καταπιεί όλη τη βία και να αποδεχτεί το ψέμα ως αλήθεια, για να μη συνεχιστεί άλλο η παράνοια.
Άλλωστε, όλοι από μέσα μας παρακαλάγαμε σιωπηλά να σταματήσει να διεκδικεί το δίκιο του, μπας και σταματήσει όλο αυτό το θέατρο του παραλογισμού, όλη αυτή η βαναυσότητα.
Φύγαμε από τον χώρο της εστίας παγωμένοι, γνωρίζοντας ότι ο αδελφός μας είχε δίκιο και ο “δάσκαλος” άδικο. Βάλαμε κι αυτή τη συμπεριφορά του κάτω απ’ το χαλάκι και επιλέξαμε να την αγνοήσουμε, ως πρόβατα που ξεπουλάνε την ελευθερία τους για λίγη σιγουριά.
Όμως αργά ή γρήγορα όλοι ξυπνάμε. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.